بغض

انقدر بغض دارم که حد نداره... 

دلم می خواد انقدر از ته دلم گریه کنم که به هق هق بیوفتم... که خود خدا بیاد پلیین بغلم کنه و بهش بگم منم با خودت ببر...

همه چیز شکر خدا اوکیه... لطف خدا همیشه شامل حالمه و شاکرشم همیشه...

ولی نمی دونم چمه که هی دلم می گیره. چند مدتیه پر بغضم. انقدر که گاهی نمی تونم کنترلشو داشته باشم و چشمام پر میشه

گاهی دلم می خواد خود پر بغضمو یه جایی جا بذارم..  اما برعکس این بچه ناراحت و تنها رو بغل می کنم و مثل مادری دلسوز تر و خشکش می کنم ولی هنوز اروم نشده و هنوز نفهمیدم چرا و از کی ناراحته